Communicatie met senioren is een vak apart. Dat wil zeggen: het zou een apart vak moeten zijn, een nieuwe loot aan de communicatieboom.

Als allround communicatiespecialist met veel ervaring bij overheid, zorg en hoger onderwijs heb ik me gespecialiseerd in wonen, welzijn en technologie van senioren.

Wat bedoel ik met seniorencommunicatie? Als je kijkt naar het begrip ‘ouderen’ of ‘senioren’,  dan begint meteen de verwarring. Want wie voelt zich oud, wie bepaalt dat, op grond waarvan? Voor een 17-jarige is iedereen boven pakweg de dertig oud, in de sport ben je al een veteraan halverwege de dertig, een vijftiger beschouwt zichzelf in de bloei van haar leven, een zeventigjarige vrijwilliger in een verpleeghuis voelt zichzelf nog jong en fit.

Ondanks verschillen in leeftijd, gezondheid, activiteiten, interesses en -tig aspecten waarop mensen verschillen,  springen in de beeldvorming vooral de ‘Zwitserleven-oudere’ en ‘de zielige, eenzame oudere’ eruit. Daar tussenin zit nog weinig variatie. Daarmee sluit beleid dat bedoeld is om senioren te informeren, ondersteunen en te betrekken niet goed aan. Want mensen herkennen zich niet en dat is jammer en een gemiste kans.

Psychologie van het ouder worden

Inmiddels is er redelijk wat onderzoek gedaan naar bijvoorbeeld de inkomenspositie van 50-plussers, de woonsituatie en – wensen, gezondheid, activiteiten, bestedingen, wat mensen beweegt, hoe ze in het leven staan en waar ze warm voor lopen. En dan blijkt de seniorencultuur even gevarieerd als bijvoorbeeld de jongerencultuur.

Met het besef van die grote verscheidenheid begint het communicatieproces, het afstemmen op, het gericht gebruiken van media en middelen om de boodschap goed te laten landen. En dan komt een opleiding als psycholoog en communicatiewetenschapper en veel ervaring binnen organisaties met voorlichting, pr en marketing goed van pas.

Als ervaren communicatieprofessional en trainer heb ik veel organisaties van binnen gezien. Kijk op ‘Over deze blogsite’ voor meer informatie.