“Ik vind het zo fijn dat ik nu niet meer iedere keer hoef te wachten tot de thuiszorg komt”!

Een ontevreden klant? Nee, juist het tegenovergestelde! Deze oudere mevrouw kan voortaan zelf haar medicijnen innemen. Met behulp van een medicijndispenser, die laat horen als het ‘pillentijd’ is en vervolgens de pillen uitdraait. Niet dat de thuiszorg haar niet meer bezoekt. Dat wel, maar alleen als het echt nodig is. En mevrouw zelf beslist daar in mee. Want pillen innemen, daar hoeft de wijkzuster echt niet vijfmaal per dag voor langs te komen. Dan zit je de hele dag maar te wachten.

Het is slechts één van de weinige voorbeelden op de themadag van het programma In voor zorg! met de titel ‘Zorg met technologie: doorbraak of doodlopende weg?

Twee-en-twintig organisaties, variërend van thuiszorg, verpleegzorg, zorg voor mensen met een verstandelijke beperking tot de GGZ lieten zien hoe tevreden hun klanten waren na de introductie van beeldschermzorg, sensoren, een GPS tracker of een medicijndispenser.

Zelfregie en zelfstandigheid

Een dikke plus dus voor de medicijndispenser.

Ook beeldzorgcontact, zorg-op-afstand, werkt prima, ook voor mensen met een verstandelijke beperking.

Zo is één van de cliënten van de Waerden zo blij dat ze altijd (24/7) kan bellen met de zorgcentrale en dan meteen antwoord krijgt op haar vraag, dat ze dat ook wel wil uitbreiden buiten haar eigen woning.

“Eigenlijk wil ik ook wel kunnen inbellen als ik op vakantie ga”. Want wat is fijner dan even samen met een begeleider een paar vragen voor de dokter op te schrijven? Of toch even voor de zekerheid te vragen of die kleren wel kunnen met die temperatuur buiten? Of even te bellen met je moeder als je zin hebt in een bekend gezicht?

Just do it!

Het veranderen van de mindset vormde één van de grootste uitdagingen, bleek uit de presentaties. Want veranderingen kosten tijd, en de meeste mensen willen wel veranderen, maar niet veranderd worden. De kunst is dan om vanaf het begin alle medewerkers én cliënten bij de introductie te betrekken. Om angsten en vooroordelen weg te halen. Zoals: Dat het toch niet kan. Dat het mijn baan kost. Dat ze dan altijd gaan bellen. Dat het niets oplevert. Dat cliënten eenzaam worden.

Dan is het goed iedereen te laten ervaren hoe het werkt, te laten oefenen. En bereid te zijn om iedere keer weer in gesprek te gaan. Te luisteren en serieus in te gaan op vragen en opmerkingen. En er als bestuur volledig achter te gaan staan, ondanks het feit dat het niet meteen een sluitende businesscase oplevert. Dat zijn belangrijke lessons learned als het om draagvlak creëren gaat.

En dan blijkt – althans bij deze organisaties – dat het werkt. Als klanten zeggen dat het goed bevalt, dat ze zelf de regie weer hebben en hun zelfstandigheid weer terug, dan is het pleit al half gewonnen. Want het welbevinden van de cliënt staat gelukkig nog steeds met stip op nummer 1 voor medewerkers in de zorg.

En als dan ook nog blijkt dat het eigen werk er juist plezieriger van wordt – want minder reistijd, meer to-the-point contact, méér tijd voor dat kopje koffie -, dan is het echt tijd dat al die andere schapen ook over de dam komen.

Deze blog is geschreven door drs. José van Berkum. Zij is zelfstandig communicatieadviseur en publicist en adviseert gemeentes en zorginstellingen bij veranderprocessen. Met name waar het gaat om ouderen, zorg & technologie.