‘Boys will be boys’.  Dat geldt zeker voor de OldStars deelnemers aan walking football. Zeker, ze zijn allemaal op leeftijd, de knieën soms versleten, het tempo wat lager, maar het fanatisme en de samenhorigheid zijn er niet minder om. “Scheids, je fluit wel voor mij, maar hij deed net precies hetzelfde”.

Samen dollen, actief zijn, zonder blessures. Dat is de bedoeling van walking football. De naam zegt het al. Niet rennen, maar wandelen. Geen fysiek contact, niet schieten boven het middel, geen doelman. Het speelveld is kleiner, een kwart van een voetbalveld, evenals de teams. Alles om deelnemers tegen blessures te beschermen, en verantwoord actief te zijn.

Ik ben op bezoek bij SV Orion in Nijmegen, één van de 185 clubs die walking football aanbiedt, bestemd voor oudere voetballers die nog steeds graag een balletje trappen en het gezellig willen hebben met elkaar. Coördinator van de Orion OldStars, Jan Peters, ontvangt me in de kantine waar een grote groep oudere mannen – en vandaag één vrouw – aan de koffie zit.

De groep – variërend van 20-28 mensen – is in januari 2018 bij SV Orion begonnen, vertelt Peters. ‘Daarvoor speelde de groep twee jaar bij N.E.C. Die stelde kleedkamer, veld en de trainer beschikbaar. N.E.C Doelbewust is een maatschappelijke stichting die samen met een aantal partners ouderen wat meer in beweging wilde brengen. En hoe kan dat beter dan met voetbal? Drie jaar geleden riepen ze 50- plussers op om weer te gaan voetballen, Na twee seizoenen was het de bedoeling door te stromen naar de regio.  We wilden als team bij elkaar blijven en dat kon hier. We zijn nu allen Orion leden en daar zijn we trots op’.

Blessures voorkomen

De donderdagochtend: iedereen kijkt er naar uit. Want naast het sportieve is ook het sociale aspect enorm belangrijk. Hans Loen, voormalig eerste divisie voetballer bij Eindhoven en jarenlang trainer bij Orion, is dan ook enthousiast.

“In principe is iedereen welkom”, vertelt Loen. “Mannen én vrouwen. De meeste deelnemers bij ons zijn 60-+. We hebben in onze groep ook vier Parkinsonpatiënten. En twee mannen van tachtig komen ook iedere donderdagmorgen. We beginnen altijd met een kop koffie in het clubhuis en daarna met een uitgebreide warming up. Dan spelen we een paar partijen, douchen en dan weer koffie”.

Voor Loen was het wel wennen in het begin, dat niet-rennen. Maar hij is blij dat hij tenminste kan voetballen. “Mijn knieën zijn versleten, en als ik hard loop, heb ik daar de volgende dag meteen last van. Dus deze manier van voetbal komt goed uit”.

Wandelend voetballen, een nieuw concept. En voor toeschouwer langs de lijn bovendien heel overzichtelijk. Let the games begin!

Dit blog is geschreven door José van Berkum. Ze is publiciste en adviseur en is gespecialiseerd in wonen, welzijn & technologie van senioren. Voor contact: j.vanberkum@planet.nl of 06 – 13883560.