Tijdens het Mobile Healthcare congres kwam ik een aantal oude bekenden tegen: Anne en de Giraff. Beide geen mensen van vlees en bloed, maar software met menselijke trekjes. Technologie bedoeld voor ouderen, zodat ze langer veilig en comfortabel thuis kunnen blijven wonen. Technologie ook voor hun (klein) zoon of – dochter, zodat zij met een gerust(er) hart (o)pa of (o)ma kunnen achterlaten.

Anne zag ik een aantal jaren geleden voor het eerst op een congres in Nijmegen. Ze had een blikkerige stem, en kon eigenlijk niet zoveel, vond ik. Gelukkig is Anne, binnen het Active and Assisted Living-programma (AAL), in de afgelopen jaren verder ontwikkeld, getest, en goed genoeg bevonden om de markt op te gaan.  Anne is nu volwassen, een persoonlijke assistente die fungeert als geheugensteuntje, voorlezer, telefoniste en gezelschapsdame. Anne is hoogwaardige technologie die met de stem geactiveerd kan worden. Klik hier om te horen hoe ze dat doet.

Gebruiksvriendelijke technologie

Er lijkt eindelijk een rem te staan op de ontwikkeling van alsmaar nieuwe devices . Apparaten, die misschien technisch wel enorm slim zijn, maar waar verder niemand op zit te wachten. Dan is het hoopgevend om te zien dat doorontwikkeling van bepaalde technologie ergens toe leidt. Namelijk tot gebruiksvriendelijke technologie, die echt werkt, ook voor digibeten, en die aansluit bij bestaande en echte behoeftes.

Dat geldt bijvoorbeeld voor de sociale robot uit het enkele jaren oude programma VictoriaHome, ook een AAL-product. Deze robot heb ik ook een aantal jaren geleden leren kennen. Hij stelt familie in staat om op afstand mee te kijken en luisteren met het doen en laten van vader of moeder. “Het is een beetje een lelijkerd,”, wordt erbij verteld, “maar wat hij doet, doet hij goed”. Het apparaat – lang, met diverse onderdelen, rijdend, lijkend op een ‘Giraff’- is in eerste instantie bedoeld voor mantelzorgers. Zij kunnen op afstand de boel in de gaten houden, bijvoorbeeld als moeder nog wel alleen thuis wil blijven wonen, maar toch af en toe een wakend oor of oog nodig heeft. “Ik zou er benauwd van worden”, was de reactie van een potentiële mantelzorger,  “en altijd ongerust zijn”. Voor een ander leek het juist een geruststelling om van een afstand te kunnen meekijken en – luisteren. En de oudere zelf? Voor de één voelt het veilig , voor de ander teveel inbreuk op de privacy.

Niet het apparaat zelf staat meer ter discussie, maar het gebruik en de toepassing. En dat is goed, want dat betekent dat de basis klopt, maar de inzet ook een kwestie van smaak is. En dan is het fijn dat er wat te kiezen valt. Zoals bijvoorbeeld tussen Anne en de Giraff.

Stapje-voor-stapje naar buiten

Na de pilotfase is het nu tijd om deze producten voor te stellen aan diegenen die er hun voordeel mee kunnen doen. Ouderen, hun kinderen. En zorginstellingen, zorgverzekeraars, gemeentes en woningbouwcorporaties. Voor hen is het de uitdaging deze nieuwe technologie in te passen binnen hun doelstellingen. Doelstellingen die te maken hebben met het bevorderen van positieve gezondheid, en eigen regie. Want digitaal contact maakt minder eenzaam. De zo belangrijke eigen regie en autonomie krijgt een boost met een persoonlijke assistente zoals Anne. Overbelaste mantelzorgers krijgen meer rust met de Giraff. En dan blijven de uitgespaarde uren van zorgmedewerkers nog even buiten beschouwing.

De zesde editie van het Mobile Health Congres was een hoopvolle editie voor mij. Technologie voor ouderen lijkt eindelijk door te zetten, en klaar te zijn voor consumentengebruik. De bomen zijn weer zichtbaar in het bos.

Deze blog is geschreven door José van Berkum (www.vbcom.nl). Zij is gespecialiseerd in ouderen, zorg & technologie. Volg haar op Twitter @Josevanberkum of Facebook: Van Berkum Communicatie