Je alleenstaande vader of moeder van een afstandje in de gaten houden met sensoren. Het klinkt ‘Big Brother-achtig ‘. ‘Toch is het vooral geruststellend’, vertelt Jeanne Hendriks-van Kemenade (Projectleider Sociale Stad) van de gemeente Helmond. ‘Voor de mantelzorgers, en ook voor de alleenstaande ouder zelf’.

Verzorgt moeder zichzelf wel goed? Eet en drinkt ze voldoende? En gaat ze er dagelijks wel even op uit, voor boodschappen? Struikelt ze niet ergens over? Voor mantelzorgers zijn het vragen die wringen.

“ Soms gaan kinderen zo vaak ze kunnen bij hun vader of moeder langs om te kijken of het goed gaat”, licht Jeanne toe. “ Zeker als ze het vermoeden hebben van (beginnende) dementie. Maar dat gaat niet altijd. Vanwege het eigen drukke leven, het werk of simpelweg te ver weg wonen. Dan is het geruststellend om van een afstand toch een oogje in het zeil te houden. Dat kan tegenwoordig met behulp van sensoren en een app, die laat weten of alles bij je vader of moeder zijn normale gangetje gaat of dat een extra bezoek of telefoontje nodig is ”.

Digitale ogen

De gemeente Helmond is in oktober 2017 gestart met een proefproject om mantelzorgers van ouderen met dementie te ondersteunen. Het project gaat om ondersteuning door leefstijlmonitoring thuis. Nieuwe sensortechniek, gekoppeld aan een app voor de tablet of smartphone maakt ‘meeleven op afstand ‘ mogelijk.

Vijf sensoren, die meten hoe het leefpatroon is. “Na ongeveer twee weken is duidelijk wat het ritme is. Wanneer iemand naar bed gaat, opstaat, gaat eten, naar buiten gaat etc. Dat noemen we ‘leefstijl’. Door de bewegingen die de sensor oppikt, zie je het patroon”.

Het monitoren van beweging gebeurt met vijf strategisch geplaatste bewegingsmelders in de woning. Sensoren, die doorgeven of vader of moeder in hun dagelijkse ritme zitten of daarvan afwijken. Eén sensor bij de voordeur, één in de woonkamer, het toilet, de koelkast of bestekbak en één op de badkamer.

Inmiddels zijn er zestig alleenstaande ouderen aangesloten. Het zijn ouderen waarbij de casemanager dementie een ‘niet pluis-gevoel’ had. “Ouderen willen niet altijd weten dat ze vergeetachtiger beginnen te worden”, vertelt Jeanne, “ Voor zichzelf hebben ze het systeem dan ook niet nodig, er is niets aan de hand. Maar als we benadrukken dat het hun kinderen geruststelt, stemmen ze in met de plaatsing”.

Op tijd waarschuwen

Het plaatsen van sensoren kan veel ellende voorkomen. Dat vader  ‘s nachts onrustig begint te worden. Of dat moeder een blaasontsteking heeft. Sensoren geven de verandering aan. Als de wc-deur bijvoorbeeld in plaats van zes keer per etmaal opeens veertien keer open en dicht is gedaan, dan heeft moeder misschien last van een urinewegontsteking. Zélf herinnert ze het aantal keren misschien niet, en dat kan gevaarlijk zijn. Dan kan meekijken op afstand helpen om er eerder bij te zijn.

Het systeem helpt ook bij het op tijd kunnen doorverwijzen. “Eén van de deelnemers had al een flink verschoven dag- nacht ritme en ging ook al dwalen. Daarom is, sneller dan anders, een verpleeghuisindicatie afgegeven. Er was geen extra onderzoek tijd nodig, de gegevens lagen al op tafel”.

Vanwege de praktische toepasbaarheid om mantelzorgers van mensen met dementie te ondersteunen heeft het project onlangs een derde prijs gewonnen in Brussel.

Deze blog is geschreven door drs. José van Berkum. Ze is zelfstandig publicist en adviseur en gespecialiseerd in wonen, welzijn & technologie van senioren. Voor contact: j.vanberkum@planet.nl of 06 13883560.