‘Ah, you come from Holland. They kill old people there’.

Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik deze opmerking hoorde van een Egyptische man. Ik was in Egypte op vakantie en in gesprek geraakt. Waar normaal – ik kom er wel vaker – de standaard reactie is “Allemachtig, prachtig”, Kijken, kijken, niet kopen” of Gullith” en “Croef”, was deze man heel duidelijk heel negatief over Nederland.

Onze euthanasiediscussie, die hier tact- en respectvol gevoerd wordt, had in de Egyptische media en ook bij hem een andere indruk nagelaten. In Holland oud zijn? Dan was je je leven niet veilig!

Ik moest eraan denken toen ik OP1 een dokter hoorde vertellen dat opname op de IC voor veel ernstig zieke oudere mensen weinig kans op genezing biedt. En of mensen maar alvast met hun kinderen wilden nadenken waar ze liever wilden doodgaan: op de I.C. met nauwelijks overlevingskans, of thuis, met hun familie.

Ik was geschokt door de medische distantie die uit het oordeel sprak. Medisch zal het ongetwijfeld kloppen, maar even nadenken over deze boodschap (op TV, als mededeling) en hoe het aan zou komen bij de doelgroep was beter geweest. Perception is reality, net zoals bij de Egyptische man.

Zijn mededeling sloeg bij mij in als een bom. Een doodvonnis dus, op voorhand. Zo’n boodschap zo kort door de bocht lanceren getuigt van weinig inlevingsvermogen. Een kwaliteit waar dokters zich op laten voorstaan, maar die nu totaal ontbrak. Was die empathie wel aanwezig geweest, dan was het verhaal misschien wel niet gebracht of anders. We zullen het nooit weten.

Wat we wel weten is, dat de uitspraak als een oordeel is gevoeld door ouderen. Corona? Jammer dan. We kunnen u niet helpen. Zelfgekozen euthanasie is van discussiepunt nu fait accompli geworden. Het beeld van vanzelfsprekende zorg, met vertrouwen dat er alles aan gedaan wordt, van waardigheid en trots, is in één klap verdwenen.

En dat voor een generatie die zweert bij de huisarts, de goede zorgen die vanzelfsprekend zijn geworden tijdens hun leven. U bent te oud en te slecht om een vanzelfsprekende plaats op de I.C. te krijgen. Of u dat maar wilt accepteren. Ik vind het werkelijk verschrikkelijk.

Deze blog is geschreven door José van Berkum. Vanuit haar adviesbureau voor communicatie (www.vbcom.nl) is ze gespecialiseerd in wonen, welzijn en technologie van ouderen.